مقایسه ای منصفانه و علمی بین دو روش برداشت گرافتهای مو در پیوند موی طبیعی

اگر با ذره بين به دقت به موهاي جلو و يا پشت سر نگاه كنيد متوجه ميشويد كه تعدادي از موها به صورت تك شاخه ، تعدادي به صورت دو شاخه ،تعدادي به صورت سه شاخه و بعضا تعدادي نيز به صورت چهار شاخه از پوست خارج شده اند . به هر يك از اين دسته هاي يك تا چهار تاي گرافت گفته ميشود . يعني هر گرافت عبارتست از يك يا چند پياز مو كه ساقه ي  انها از يك نقطه از پوست خارج شده اند. براي بدست اوردن تعداد تار مو بايستي تعداد گرافت را بسته به چگونگي  توزيع انها در پوست سر  در اعداد 3/2 ، 4/2 و يا  5/2 ضرب نمود . اين عدد را پزشك متخصص جراح پيوند مو مشخص مي كند . مثلا وقتي گفته ميشود براي يك بيمار 2000  گرافت كاشته شده يعني بين 4600 تا 5000 تار مو براي وي پيوند شده است.

حدود ده سال پیش کاربرد FIT (FUE) بعنوان روش جایگزین در مقابل متد برداشت نواری (FUT) از ناحیۀ پشت سر مطرح گردید. درحقیقت تعداد زیادی از پزشکان این روش را مورد آزمایش قرار داده اند ولی میزان موفقیت آنها بسیار متفاوت بوده است. در روش FIT گرافتهای مو بصورت تک تک از نواحی دهنده واقع در مناطقی از پشت سر و اطراف گوشها برداشت می گردند. اخیراً با ارائۀ انواع دستگاهها برای استفاده در متد FIT میزان علاقمندی به استفاده از این روش افزایش یافته و به موضوعی بحث برانگیز در برابر روش برداشت نواری (FUT) تبدیل شده است. مباحث زیادی در میان پزشکان، پرسنل و عموم جامعه و همچنین در تبلیغات و

شبکه های اینترنتی دربارۀ راندمان و ارزش این متد و مقایسۀ آن با روش FUT وجود دارد. متأسفانه بسیاری از این ادعاها که شامل برتری روش FIT می باشند تا حد زیادی در ارتباط با مقاصد اقتصادی به منظور فروش بیشتر دستگاهها و وسایل مرتبط با این روش توسط شرکتهای ذینفع می باشد. درحقیقت روش FUT از بسیاری جهات از جمله ایجاد جوشگاه (اسکار)، میزان بقای گرافتها، درصد آسیب گرافتها، کیفیت گرافتها از لحاظ ساختمانی ، مدت زمان عمل، عوارض و حتی هزینۀ عمل نسبت به FIT برتری دارد.در این مقاله به بررسی مزایا و معایب هر دو روش می پردازیم تا بتوانیم نگاهی دقیق و منصفانه به آنها داشته باشیم.

ایجاد جوشگاه زخم (اسکار) در ناحیۀ دهنده :

روش برداشت نواری (FUT) باعث ایجاد اسکار (جاي زخم) بصورت  خطی می شود، درحالیکه پایه و اساس کاربرد روش FIT (FUE) اجتناب از ایجاد محل زخم بصورت خطی در پشت سر است. در بسیاری از موارد از روش FIT بعنوان روشی بدون برش جراحی، بدون بخیه، بدون خونریزی و بدون اسکار یاد می شود. نکتۀ مهم آن است که گرچه در روش FIT اسکار خطی ایجاد نمی شود ولی اسکارهای حلقوی متعددی بوجود می آید. واقعیت آن است که طول محل برش در روش FIT به مراتب بیشتر از روش برداشت نواری (FUT) خواهد بود. این مطلب زمانی کاملاً آشکار میشود که چون در متد FIT اکثراً از پانچهای یک میلیمتری برای برداشت گرافتها استفاده می شود محیط یک پانچ یک میلیمتری   را در تعداد گرافتها ضرب نماییم. بعنوان مثال برای برداشت 1000 گرافت     در مقایسه برای برداشت نواری (FUT) شامل 1000 گرافت در یک فرد با تراکم متوسط پشت سر که در هر سانتیمتر مربع دارای 80 گرافت می باشد درصورتیکه عرض نوار 1 سانتیمتر باشد طول آن 5/12 سانتیمتر خواهد بود   از طرف دیگر برش در FIT نیز در زمان استفاده از پانچ وجود دارد وگرچه اسکار خطی ایجاد نمی شود ولی اسکارهای دایره ای شکل بصورت نقاط کم رنگ یا

پر رنگ هنگامیکه موها بسیار کوتاه شوند دیده می شود. تعدادی از طرفداران روش FIT اظهار میدارند که در این روش اعصاب و عروق آسیب نمی بینند. این ادعا واقعیت ندارد چرا که با ورود پانچ به داخل پوست، اعصاب، وریدها و شریانها بریده می شوند. البته میزان خونریزی در روش FIT گرچه وجود دارد ولی قابل توجه نیست. در متد FUT نیز اگر تکنیک برداشت نوار به درستی انجام پذیرد میزان خونریزی قابل توجه نخواهد بود.نکتۀ دیگر در روش FIT به خصوص زمانی که تعداد زیادی گرافت موردنیاز باشد اینکه موهای نواحی پشت سر بایستی کاملاً کوتاه شوند که این خود از سایر معایب FIT است درحالیکه در روش FUT میتوان موهای پشت سر را کاملاً کوتاه نکرد.

میزان بقای گرافت: